Het cliché moet hoog gehouden worden.
In de zeer mooie en lezenswaardige krant de Süddeutsche Zeitung van vandaag, meer bepaald in het vrijdagse Magazin, staat een soort foto-interview met de drie muzikanten van de Britse rockband Muse. Het idee is wel prettig: in plaats van vele bladzijden vraag en antwoord, worden zeven vragen gesteld waarop de heren (alleen, in duo, of in trio) een antwoord geven door een bepaalde pose aan te nemen. Met een al dan niet op handen zijnde Brexit blijken ze bijvoorbeeld in antwoord op de vraag ‘Was bedeutet Ihnen die Europäische Union?’ plechtig te salueren; op de vraag ‘Wer von Ihnen ist heimlich bürgerlich?’ wijzen twee collega’s vol overtuiging op drummer Dominic Howard.
En dan is er dus de vraag ‘Wie sieht es aus, wenn Sie klassische Musik hören?’ We zien frontman Matt Bellamy een zen-pose aannemen, terwijl onze ‘burgerlijke’ vriend Dominic Howard op zijn polshorloge kijkt: ‘hoe lang gaat dat hier nog duren?’. Ok, deze heren hebben recht op hun mening, en ik respecteer die, maar beide poses stellen me toch teleur. Je kan best bepaalde muziek ‘zen’ vinden, en andere ‘saai’, maar dat kan onmogelijk gelden voor de categorie ‘klassieke muziek’ — gewoon omdat die categorie eigenlijk niet bestaat. Wat een dommigheid. Dus de hedendaagse ‘popmuziek’ zou minder saai zijn dan ‘klassieke muziek’? Tsss! Volgens het principe van de evenredigheid is saaiheid verspreid over alle soorten muziek. Punt. Net zoals je ‘zen’ kan worden van zowel Hildegard von Bingen als — ik zeg maar wat — David Bowie’s instrumentale compilatie-plaat All Saints.
Nu ik toch aan het zeuren ben: aan onderwijzeressen en onderwijzers zou ik eigenlijk willen vragen om voor schoolfeestjes ook eens voorbij muziek à la Studio 100 te kijken. Volgens mij kijken lagere-schoolkinderen positief verrast op als ze door die luidsprekers nu en dan eens een streep Vivaldi of Stravinsky te horen krijgen. En probeer ook eens Obrecht of Jannequin. Of nog beter: laat de kinderen zingen, zelf zingen, en niet alleen op schoolfeestjes. Nooit saai, en helemaal zen!
Met dank en groeten
Hendrik Vanden Abeele, 23 november 2018
Zeker wat schoolfeestjes betreft (van rockbands ken ik niets) zal ik je volledig bijtreden.
Het probleem met de “muziek” die op schoolfeestjes op de aanwezigen losgelaten wordt is dat zij die die muziek kiezen de generatie is die niet verder geraakt is dan het Studio 100 niveau. Wat kan je dan verwachten?