De dodenmis behoort samen met een handvol beroemde Maria-gezangen tot het ‘ijzeren repertoire’ van de gregoriaanse wereld. Wanneer een geliefde gestorven is, dan hebben mensen er behoefte aan het Requiem te horen, het Libera me, het Subvenite, het In Paradisum – en uitzonderlijk ook het aloude Dies Irae. De kracht van deze gezangen van ‘het laatste afscheid’ overstijgt het christelijk geloof en dringt door tot in het diepste van wat mensen denken en voelen wanneer ze rouwen. In het gregoriaanse Requiem – of het nu misgezangen of gezangen uit het officie betreft – worden gevoelens van onmacht, boosheid, verdriet, gemis en pijn op treffende en universeel aangrijpende wijze verklankt.
Voor deze productie, waarvan de titel verwijst naar de smeekbede ‘Bevrijd mij van de eeuwige dood’, heeft Psallentes voor het eerst de mannen (sinds 2000) en de vrouwen (sinds 2007) samengebracht. Elk vervullen ze hun specifieke rol binnen het sfeervol en krachtig geheel dat Libera me is. Voor de mannen zijn vooral een aantal klassiekers uit de dodenmis weggelegd, terwijl de vrouwen zich als professionele beweensters eerder toeleggen op antifonen, psalmen en responsoria uit de metten. Gaandeweg neemt de ene groep een rol van de andere over, om zich uiteindelijk plechtig en statig in het Dies Irae te verenigen. Een concert met hoge intensiteit.
Bezetting: 6 zangers en 6 zangeressen
Duur: ca. 70 minuten zonder pauze
Programma: Gregoriaans repertoire uit zowel mis als officie voor de overledenen, genomen uit vijftiende-eeuwse Vlaamse en Nederlandse bronnen (Gent, Tongeren, Maastricht).
Psallentes Oude Muziek 
Leave a Reply