Ziet de toekomst van het Huelgas ensemble er donker en mistig uit? Je zou het denken, op basis van de brief van Geert Van Istendael in De Morgen (1 juni: ‘Als Vlaamse krenterigheid Huelgas nekt, schiet Vlaanderen een gat in zijn eigen cultuur’). Eén van de beroemdste ensembles voor oude vocale muziek dreigt blijkbaar de financiering vanuit de Vlaamse overheid te verliezen. Dat bericht stemt ons droevig. We kennen het ingediende dossier niet, we hebben het advies van de beoordelende commissie niet gelezen, we kennen de repliek van het ensemble niet — we weten dus eigenlijk niets over de beweegredenen voor deze straffe wending. We achten het waarschijnlijk dat de commissie ernstig werk leverde, en dan zouden er dus genoeg redenen en argumenten moeten zijn voor dit drastisch advies. Op wat dat advies gebaseerd is, daar hebben we verder het raden naar — en dan is het moeilijk om de juiste tegenargumenten te vinden. Dat is ook waar de tekst van Van Istendael het helaas laat afweten. Daar kan de ondertekening met enige handtekeningen niet veel aan veranderen. Ik zou het heengaan van Huelgas een enorme streep door de rekening van de Vlaamse oude-muziek-wereld vinden. Daarom bij deze aan onze collega’s van Huelgas een welgemeend hart onder de riem in de voor hen moeilijke, lastige tijden! Temidden donkerte en mist zijn altijd wel ergens die lichtstipjes te vinden. We wensen ze jullie toe!
Foto en tekst Hendrik Vanden Abeele, in eigen naam
Psallentes Oude Muziek 
Dat mag niet gebeuren!
Hoe kunnen wij helpen om dit te vermijden?
Wie wordt het volgende slachtoffer?
Henri E. Vanherle