Stars exploding — nothing you can do

Net over ‘The Visitors’ gelezen, van Ragnar Kjartansson. Door de cultuurredactie van The Guardian bovenaan het lijstje van ‘beste kunstwerken van de eenentwintigste eeuw’ gezet. Ik hou niet van lijstjes, maar te zien aan wat ik zie en te lezen aan wat ik lees, zou dit op mij een diepe indruk kunnen nalaten, dat weet ik welhaast zeker — ik kan niet wachten het ergens live mee te maken. Meer dan een uur lang zingen negen mensen in negen verschillende kamers van een oud en groot huis een liedje op tekst van de ex-vrouw van de kunstenaar. ‘Once again I fall into my feminine ways’ en ook ‘There are stars exploding and there is nothing you can do’. Hier een fragmentje ervan, en hier een interview met de kunstenaar. Prachtig toch, dat in ‘het beste kunstwerk van deze eeuw’ het zingen en het samen musiceren een centrale rol speelt.

Ik draag dit bericht op aan de nagedachtenis van onze zoon Bastiaan, die vandaag 27 jaar zou zijn geworden. ‘There are stars exploding and there is nothing you can do.’

Hendrik Vanden Abeele, 17 september 2019