“Ik was nog maar een prille knaap, misschien nog maar zeven jaar of zo, toen ik al wist dat ik later pianist wilde worden, en dat is ook gebeurd. Maar toen ik rond mijn veertiende (dus eerder laat) in contact kwam met gregoriaans, ging via dat gregoriaans een wereld van oude muziek voor me open. Mijn eerste zelf gekochte plaat was die met het Llibre Vermell de Montserrat in de uitvoering van Hesperion XX. Ik vond dat hemels, heb het grijs gedraaid, en dat was niet alleen om die bijzondere stem van de onlangs overleden Montserrat Figueras. Voor een tiener is de romantiek van de middeleeuwen zo levendig als ze moet geweest zijn voor de negentiende-eeuwer, denk ik. Met de muziek mee droom je weg naar een ver verleden dat er heel anders en schijnbaar ook beter uitziet dan wat je zelf aan het beleven bent. Dankzij mijn zingen van gregoriaans kon ik bijvoorbeeld als zestienjarige jongen een week logeren in de toen leegstaande maar door toeristen druk bezochte abdij van Sénanque in de Provence. Elke dag voor openingstijd en een paar keer ook ‘s nachts kon ik op mijn eentje door een elfde-eeuwse abdij dwalen, dat vond ik fantastisch. Van romantiek gesproken – ik denk er nog vaak aan terug!”
Lees het volledige interview hier, op de site van Amarant.
Leave a Reply