Uit de hengsels gegaan in Bel

Mooi avondje beleefd in de prachtige – en prachtig klinkende – kerk van Bel bij Geel. We waren er te gast als Psallentes DIERIC-collectief, met het aan Dieric Bouts en Dirk Snellings gewijde programma ‘CORPUS’. Wat een puik kerkje toch, en wat een puik publiek. En alles puik georganiseerd ook nog!

(Te veel ‘puik’? Ik was eerst aan het proberen veelvuldig het woord ‘unhinged’ te gebruiken, maar dat werkte niet zo goed. ‘Unhinged’? Ja, ‘uit de hengels gelicht’, is dat. Het zou eigenlijk nog best toepasselijk kunnen zijn voor wat we aan deconstructie/constructie in dit programma hebben gedaan. Maar dit geheel terzijde. Het woord ‘unhinged’ viel vanavond in een andere context: iemand had het gezegd over de communicatie van Psallentes. Nou, daar zou ik heel wat kunnen op zeggen. Laat ons volstaan met te zeggen dat, alhoewel die persoon het niet als een compliment bedoelde, ik het wel als een compliment opneem, omdat dat inderdaad de strategie is. Zeven berichten op een paar uur tijd? Geen probleem. Enkele weken van stilte? Mooi meegenomen! Geen zin in vlakke, saaie, gladde communicatie zonder humor. Dingen bewust anders doen, zelfs al weet je dat vlak, saai en glad misschien beter werkt. Het leven is te kort voor vlak, saai en glad.)

(Ah, en trouwens: onze jongste YouTube-video is op twee maanden tijd 53.200 keer bekeken. Dát is pas ‘unhinged’.)

(Haha, wat grappig, daar ging ik ‘unhinged’ uit de bocht over ‘unhinged’. Misschien stak het toch wel wat meer dan ik hier toegeef.)

Maar goed, we hadden het over Bel dus, dus Bel. Een parel, die kerk! Een lieve, fijne akoestiek. Dat er ook twee mooie orgels staan weten we al langer: we waren er enige jaren geleden ook al eens te gast, toen in het gezelschap van organist Arnaud Van de Cauter. Vanavond was het ‘personeel’ als volgt. Lisa De Rijcke, Marie van Luijk en Clara Dijckmans waren de sopranen. Merk op dat die alle drie een ‘ij’ in hun naam hebben. Kerlijne Van Nevel en Katelijne Malomgré waren de alten. Merk op dat die beiden een ‘ij’ in hun voornaam hebben. Daar bovenop was er dan nog Veronica Samyn. Met die ‘y’ hoort ze toch ook enigszins in de ‘ij’-categorie thuis, maar ze valt er ook een beetje buiten. Precies wat ze met haar blokfluiten heeft gedaan: ze hoorde erbij en ze stond er wat buiten. Heerlijk!

O ja en bijna vergeten, precies omdat hij zich op geen ‘ij’ of ‘y’ kan beroepen: Alexander Van Goethem. Hij was er toch echt helemaal bij.

Trots op dit project en op deze ploeg. Het initiatief kwam van het Fonds Dirk Snellings (coördinator Tom Beets weze nog eens zeer bedankt). Bedankt De Werft Geel en bedankt Vlaams overheid. En bedankt publiek! Tot een volgende keer!

(Een volgende keer? Ja: we doen dit nog eens op 22 november in Landen voor Hageland Klassiek!)

Foto’s en tekst Hendrik ‘unhinged’ Vanden Abeele