Zwaarbewolkt en grijs met vaak regen of motregen. Dat is de korte samenvatting van het weerbericht van deze week. Het project ‘The Road of Excess leads to the Palace of Wisdom’ dat Psallentes samen met Het Collectief deze week presenteert in Leut, Brugge, Amsterdam en Antwerpen, en volgende maand ook in Leuven, kon geen beter weer treffen.
Hoezo? Omdat luisteren naar de muziek van Galina Oestvolskaya (in mijn hoofd althans) iets met regen heeft. Om dat goed te begrijpen moet ik even een klein betoogje over regen houden. Of liever: enkele regenachtige beelden schetsen.
Het is niet de regen van melancholie. Daarvoor zijn we binnen, zoals Herman De Coninck ooit schreef. Nochtans, ik heb wel iets met die melancholie. Bijvoorbeeld in het gedicht van Hans Lodeizen, zo mooi gezongen door Herman Van Veen:
Nu is het herfst opnieuw en regen, maar alleen
Schuil ik onder ‘t lover, denk aan jou — en ween.
Maar dus neen, het is niet de droevige regen, de regen die triest maakt of weemoed opwekt. Het laatste wat je van de muziek van Galina Oestvolskaya kan zeggen is, dat het droevig of weemoedig is.
Neen, luisteren naar de muziek van Galina Oestvolskaya, dat is zoals wandelen in de regen. Maar niet zoals we dat meestal doen: weggedoken en haastig.
Toen ik twintig was, ongeveer, leerde ik van iemand (een vrouw, maar dat doet verder niet ter zake) dat je als het regent niet moet wegduiken, je hoofd niet tussen je opgetrokken schouders moet proberen te verbergen. Neen, zei ze, doe dat niet: want als je dat doet trek je de regen naar je toe. Integendeel: sta en ga rechtop, laat de regen toe. Nat word je toch, ontvang het.
Toen ik dertig was, ongeveer, vertelde iemand me (een vrouw, maar dat doet verder niet ter zake) dat ze graag in de regen wandelt, want, zei ze: ‘dan ben ik niet alleen’. De regen is je vriend, je voelt een aanwezigheid die je anders niet voelt.
Wel dan. Waar de muziek van Hildegard von Bingen niets dan ‘zonnigheid’ is (Hildegard geraakte, kort gezegd, van het kijken naar de zon in extase); zo is de muziek van Galina Oestvolskaya ‘een wandeling in de regen’. Regen als weldaad, regen als vriend.
En wie het fantastische plan opgevat heeft om ons deze week of volgende maand te komen beluisteren, die zal het geweten hebben: de muziek van Galina heeft vele registers. Zoals er motregen is, en gewone regen, zware regen, pijpenstelen, en jawel, ook wolkbreuken.
Tekst en foto Hendrik Elie Vanden Abeele, februari 2017
Psallentes Oude Muziek 
Mooi! Ik hou ook wel van die regen 🙂