Een jonge vrouw wordt als kloosterzuster ingekleed. Eerst was ze nog op proef in het klooster, maar nu is het haar menens – binnen afzienbare tijd zal zij ook geloftes afleggen van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Eerst tijdelijk, en dan voor de eeuwigheid. Vandaag is zij de bruid van Christus.
Voor ouders en verwanten is/was het een douloureuse joye hun dochter of vriendin te moeten afgeven. Want de jonge vrouw ‘sterft voor de wereld’ en wordt herboren in een nieuwe wereld, die van het klooster. Zij zal zelfs een nieuwe naam aannemen.
De zangeressen van Psallentes evoceren het overgangsritueel van de inkleding, met aandacht voor een aantal typische onderdelen ervan, zoals het ontvangen van de sluier.
Uit twee Venetiaanse drukken van het eind van de zestiende eeuw zijn gezangen genomen die de inkleding omlijstten.
Moeder overste is intussen onzeker over hoe ze haar zusters moet stimuleren op de weg naar de perfectie. Zij zoekt raad in het eeuwenoude adviezenboek van Bonaventura: ‘De perfectione vitae ad sorores’ (1260).
Bezetting: 8 zangeressen
Duur: ca. 65 minuten zonder pauze
Programma: Antifonen en andere gregoriaanse gezangen bij de inkleding van een kloosterzuster, ondermeer genomen uit een Antiphonale en een Graduale gedrukt in het atelier van Petrus Liechtenstein te Venetië, 1579. Fragmenten uit ‘De perfectione vitae ad sorores’ van Bonaventura, 1260.
Hebben Zondag genoten van jullie optreden in Alde Biezen.Het was schitterend.Met dank,Kristin en Georges de Romsée.